புள்ளையாரே புள்ளையாரே....

ஒரு தட்டு நிறைய களிமண்ணை எடுத்துவச்சுக்கிட்டு சாவகாசமா, புள்ளையார் பிடிக்கறேன். குத்தம் சொல்லமுடியாத
அளவுக்கு அருமையா வருது. பார்க்கறதுக்கு அசல் புள்ளையாரேதான். அம்சமா இருக்கார்


ஏன் இருக்க மாட்டார்? மனக்கோயிலே, மானசீகமா செய்யறப்ப ஒழுங்கா வரமாட்டாராமா? 'சுரேஷ் பினாத்து'னமாதிரி
களிமண்ணைத் தலையிலே தேடறதுக்கு ரிஸ்க் எடுக்க முடியாது. அளவுவேற கொஞ்சமா இருக்கும்!. பத்தலைன்னா
எங்கே போறது? இப்பப் பாருங்க, கையிலே ஒரு பொட்டு அழுக்கு இல்லே, வேலையும் படு சுத்தம்!

ஒரேடியா அலட்டிக்கவும் கூடாதுல்லே. இங்கே 'ப்பாட்டரி க்ளாஸ்' நடத்தறாங்க. அங்கே போய் களிமண்ணு நிஜமாவே
வாங்கிக்கிட்டு வரலாம்தான். ஆனா நம்ம கைவண்ணம் ? புள்ளையார் பிடிக்க... என்னவோவா முடிஞ்சதாமே?

நாங்க இந்த வீட்டுக்கு முகப்புலே வைக்க ஒரு புள்ளையார் வேணுமின்னு, நெட்லே தேடி சில டிஸைன் எடுத்து இங்கே
இருக்கற ஒரு 'பாலி ப்ராடக்ட்ஸ்' கிட்டே கொடுத்தேன். சரி. செஞ்சு பார்க்கலாமுன்னு சொல்லி' செய்யவும் செஞ்சாங்க.
தலை, கை, காலுன்னு தனித்தனியா இருந்ததைச் சேர்த்து ஒரு வட்டத்துலே வச்சப்ப அழகா இருந்துச்சு.
அதுக்கப்புறம் அதுமேலே ப்ளாஸ்டர் கோட்டிங் செஞ்சப்ப எப்படியோ கொஞ்சம் இப்படி அப்படி ஒட்டிக்கிச்சு. வேற வழியில்லாம
அதை முகப்புலே வச்சிட்டோம். அதுலே பாருங்க அசப்புலே பாத்தா அந்த 'என்னவோ' போலவும் இருக்கு.
எனக்குக் குரங்கும் பிடிக்குமுன்றதாலே அதை ரொம்பவும் பொருட்படுத்தலை.

நம்ம வீட்டு வழியாப் போறவங்க இதைக் கவனிச்சுப் பாக்கறாங்க போல. எப்பவாவது நாம வெளியே இருந்தமுன்னா
அது என்னன்னு கேப்பாங்க. 'எலிஃபெண்ட் காட்'னு சொல்வேன். இன்னும் உத்துப் பாத்துட்டு ஆமா, தும்பிக்கை தெரியுதுன்னு
சொல்றவுங்களும் இருக்காங்க. ரெண்டுபேரா இருந்தாங்கன்னா அவ்வளவுதான். ஒருத்தர் சொல்வாங்க 'மங்கி'ன்னு,
அடுத்தவர் சொல்வார் யானைன்னு. இதுலே யார் சரின்னு தெரிஞ்சுக்கணுமுன்னு ஆர்வமாக் கேப்பாங்க. ஜெயிச்சவுங்களுக்கு
வெற்றிப் புன்னகை வந்துரும். அப்பெல்லாம் நினைச்சுக்குவேன், 'பழமொழி பொய்யில்லை!' எவ்வளளோ அனுபவத்துலே வந்ததுதானே
ஒவ்வொரு பழமொழியும்? எங்க இவருக்கு திடீர்னு ஒரு நாள் பழமொழி புத்தகம் வேணுமுன்னு தோணியிருக்கு.
நான் ஊருக்குப் போகும்போது சொல்லியனுப்பிச்சார். நானும் தேடு தேடுன்னு தேடி, நம்ம சென்னை மவுண்ட் ரோடுலே
இருக்கற 'ஹிக்கின்பாதம்ஸ்'லே கி.வா.ஜ. தொகுத்த பெரிய ( பெரியன்னா நிஜமாவே பெரீய்ய, தலகாணி சைஸ்லே)
புத்தகம் ஒண்ணு வாங்கிக்கிட்டு பேக்கேஜ் வெயிட் கூடிப் போச்சுன்னு 'ரீடிங் மெட்டீரியல்'ன்னு கையிலே சுமந்துக்கிட்டு
வந்தேன். (ப்ளேன் உள்ளே போனதும் ஹேண்ட் லக்கேஜ்லே வச்சுட்டேன்.)

இதுதான் எங்கிட்டே ஒரு 'கெட்ட'பழக்கம். எதாவது சொல்லவந்தா நிறுத்த முடியறதில்லை. அதுசம்பந்தமான வர்ற பல
ஞாபகத்துலே இழுத்துக்கிட்டே போயிருவேன். கமிங்க் டு த பாயிண்ட் ? புள்ளையார்.

கோபால் காலையிலே எழுந்ததும் பயபக்தியா 'கண்பதி ஆர்த்தி அஷ்டவினாயக் கீத்' ஜெய்தேவ் ஜெய்தேவ் ஜெய்மங்கள
மூர்த்தி...ன்னு மராத்தி பாட்டு போட்டுட்டார். இதே பாட்டுங்க, முந்தி நம்ம 'ஆஷா போன்ஸ்லே' பாடி டேப் வந்திருக்கு.
நம்ம கிட்டேயும் இருக்கு. பூனாவிலே இருந்தப்ப பாட்டுங்களைக் காதாலே கேட்டுட்டு, அப்ப உடனே டேப் வாங்கிக்காம
( டேப் வாங்குனா, எதுலே போட்டுக் கேக்கறது? அடுப்புலேயா?) பூனாவை விட்டு வந்தபிறகு, மறுபடி பூனா போனப்ப
(அண்ணனைப் பாக்க)வாங்குனது! (அப்ப்ப்ப்பா... எத்தனை விஷயத்தை இதுலே நைஸாச் சேர்த்துட்டேன்)

இவர் போனவருசம் மும்பை போனப்ப ஒரு 'கண்பதி ஆர்த்தி சி.டி., பாடுனது அனுராதா பொடுவால்'னு வாங்கிக்கிட்டு
வந்தாரா, அதைப் போட்டுப் பாத்தா எல்லாமே நம்ம பழைய டேப்புலே இருந்ததுதான். ஆனா கூடவே 'அஷ்டவிநாயகா துஜா
மஹிமா கசா...ன்னு ஸ்ரீகாந்த் குல்கர்ணி பாடுனதும் இருக்கு. 16 நிமிஷம் பாட்டு. அருமை. இன்னும் சில பாட்டுங்களும்
கூடுதலா சேர்த்திருக்காங்க. குவாலிட்டியும் நல்லாவே இருக்கு.

மராத்தி முடிஞ்சவுடனே, தமிழ் போடணுமா இல்லையா? ( மராத்தா த்ராவிடன்னுதானே ஜனகண மன லே வருது)
நம்ம சீர்காழி பாடுன 'கணேசா சாங்க்ஸ்' தேடி எடுத்துப் போட்டேன். 'விநாயகனே வினை தீர்த்தவனே....'ன்னு
வெங்கலக்குரலெடுத்துப் பாடறார். கொஞ்சம் சத்தமாவேற வச்சேன்.அப்படியே தமிழ்நாட்டுக்குப் போயிட்டமாதிரி இருக்கு.
அப்படியே 'நான் ஸ்டாப்'பாப் போட்டுட்டு வேலையைப் பாக்க ஆரம்பிச்சேன். 'முன்னை முழுமுதலே மூத்த கணபதியே,
வாக்குதரும் நல்வாழ்வுதரும்,ஒருமணிக்கொரு மணி எதிர் எதிர் ஒலித்திட, காக்கும் கடவுள் கணேசனை நினை,
வெற்றிமுகம் தரும் வேழமுகம் வரும்' இப்படி அடுக்கடுக்காப் பாட்டுங்க வீடு முழுக்கப் பரவிக்கிட்டே போகுது.
'டபுள் க்ளேஸ்' இருக்கறதாலே சத்தம் வெளியே கேக்காதுன்னுஒரு நம்பிக்கை!

இப்பத்தான் அடுத்த கண்டம் வருது, பிரசாதம் செய்யறது. இந்தக் 'கொழுக்கட்டை' இருக்கே, பேஜார் பிடிச்சது. வருசாவருசம்
தகராறுதான்! சீனாக்காரன் 'மடி'யாச் செஞ்சு அனுப்பற அரிசிமாவுலே கிண்டற மேல்மாவுதான்! ப்பிச்சுக்குன்னு ஈஷிண்டு வரும்.
ஆனாலும் விடாமச் செய்யறதுதான், உனக்காச்சு எனக்காச்சுன்னு . இந்த வருசம் முதல் முறையா அட்டவணையை மாத்திட்டேன்.
ஒரு பாயசம் செஞ்சுறலாம்தான். செஞ்சுட்டு? அய்யா குடி, அம்மா குடின்னு, அதைக் குடிக்க ஆள் தேடணுமில்லெ.
ஒண்ணும் செய்யாம விடவும் மனசு வரமாட்டேங்குது. இந்தச் சங்கிலியைப் பொறுத்தவரை இங்கே நம்ம வீட்டுலே நாந்தான்
கடைசி லிங்க். அதனாலே இருக்கறவரையும், முடிஞ்சவரையும் செஞ்சுறணுமுன்னு இருக்கேன். நல்லவேளை, இன்னைக்கு ஆஃபீஸ் நாளூ.
இவர் வீட்டுலே இருந்தா, 'எதுக்கும்மா கஷ்டப்படுறே? ஒண்ணும் வேணாம்'ன்னு சொல்வார். ஏன்னா இவருக்கு இனிப்பு
அவ்வளவாப் பிடிக்காதுல்லே.( அது ஏன் நம்ம பிரசாதம் வகையெல்லாம் அநேகமா இனிப்புப் பொருளா இருக்கு?)
புள்ளையாரும் எல்லார்வீட்டுலேயும் மாவுக்கொழுக்கட்டைத் தின்னு போரடிச்சு போயிருப்பார் இல்லையா?

எடு சேமியாவை! இன்னிக்குக் சேமியாக்கேசரிக் கொழுக்கட்டை! (செய்முறை வேணுன்னா தனிமடல் போடுங்க மக்களே)
காலம் மாறிக்கிட்டே இருக்கறது சாமிக்குத் தெரியாதா என்ன?

அனைவருக்கும் விநாயகச் சதுர்த்தி வாழ்த்துக்கள்!!!!!