நான் நம்பும் சாமி ...யார்......?

சின்ன வயசில் இருந்தே..படத்தைப் பார்த்துத்தான், 'சாமின்னா எப்படி இருக்கணும்? எந்தமாதிரி ஆடை அணிகள்' இப்படி எல்லா நுணுக்கமான விவரங்களும் தெரிஞ்சுக்கிட்டேன்.

மனுசனுக்குச் சாமி தேவையான்னு கேட்டால்.....கண்டிப்பாத் தேவை. குறைஞ்சபட்சம் குறை 'கேட்கும்' கோமகன் ஒருத்தர் வேண்டித்தான் இருக்கு. மனக்குறை இல்லாத மனித ஜென்மம் உண்டோ? எனக்குத் தெரிஞ்சவரை கவலை இல்லாத உயிர்னு எதுவுமே இருக்கமுடியாது. அதனதன் நிலைக்குத் தகுந்தமாதிரி ஏதோ ஒரு கவலை. நம்ம கோகிக்குக்கூட, 'நம்மைக் கொண்டுபோய் கேட்டரியில் விட்டுட்டு, இவள் சட்னு கிளம்பிப் போயிருவாளோ?'ன்னு இருந்துருக்க ச்சான்ஸ் உண்டு.

மறுபாதி, நண்பர்கள், உறவினர்கள்னு ஏகப்பட்ட நபர்கள் நம்மைச் சுத்தி இருந்தாலுமே எல்லாத்தையும் (நான் சொல்வது மனக்கவலைகளை) எல்லோருடனும் பகிர்ந்து கொள்ள முடியாது. காது கொடுத்து (?) கேட்கும் நபர்கள் கூட மூணாம்பேருக்கு முரசு அறையாமல் இருக்கணும். அதுவும் அவுங்க எழுத்தாளருன்னா......(புனைக்) கதையா எழுதிருவாங்க. பதிவர்ன்னா இன்னும் விசேஷம்..... 'நேற்று நண்பர் ஒருவருடன் உரையாடிக்கொண்டிருந்த போது......' அனுபவம் தலைப்பில் வரும் அபாயம் இருக்கு!

இந்த இடத்தில்தான் 'சாமி' வர்றார். குடும்பப் பழக்கத்தின் படி அவர் யாராக வேணுமானாலும் இருக்கலாம். வழிவழியா வந்ததைத்தானே நாமும் வழிபட்டுக்கிட்டு இருக்கோம்! நம்ம வீட்டுலே இது விஷ்ணு. மகா விஷ்ணு மட்டுமே. நாராயணா, கோவிந்தா, கோபாலான்னு சொல்லியே வளர்க்கப்பட்டவள்.

மகிழ்ச்சியோ, மனக்கவலையோ சாமி முன்னால் நின்னு சொல்லி, (பலசமயங்களில் கவலையால் உருகிக் கண்ணீர் மல்கி) வாழ்த்தியோ, இல்லை வசை பாடியோ (இதுதான் முக்கால்வாசி நாட்கள்) வருவதுதான் வழக்கம். பாவம் பெருமாள். என்ன திட்டுனாலும், எது சொன்னாலும் புன்முறுவலோடு (காதுலே போட்டுக்காமல்) பொறுத்துக்கொள்வார். சுருக்கமாச் சொன்னால்..... நம்ம கோபால்! (அய்ய..... கோபாலை எடுத்துக்காட்டாச் சொன்னது, 'எது சொன்னாலும் அந்த காதுலே போட்டுக்காத கலையைக் கற்றவர்' என்பதால் மட்டும்)

சிலநாட்கள் , சாமிகிட்டே ஒன்னும் சொல்லாமல் வந்தால் சாமிக்கே கவலை வந்துரும், 'என்ன ஆச்சு இவளுக்கு? இப்படிப் பேசாமல் போறாளே? ஒடம்பு கிடம்பு சரி இல்லையோ?ன்னு.

அதென்னமோ தெரியலை, சாமியார்களைச் சின்னவயசுலே இருந்தே எனக்குப் பிடிக்கறதில்லை. அதுவும் சந்நியாசிகளாப் போன மனுஷர்களைக் கண்டாலே ஒரு வெறுப்பு. ஒருவேளை 'சந்நியாசி'யாகப்போன தந்தை காரணமா இருக்கலாம். அப்புறம் சில நெருங்கிய சொந்தங்கள், ஆளாளுக்கு ஒரு சாமியாரின் அடிப்பொடிகளாக மாறி 'தெய்வீக சக்தி' அடைஞ்சதுபோல வெளி உலகுக்குத் தரும் தரிசனங்களாகவும் இருக்கலாம். அடுத்திருந்து, மறு பக்கம் பார்த்து நொந்து போயிருக்கேன்.

நம்ம நட்பு வட்டாரங்களும், தெரிந்தவர்களும் அவரவர்களின் ஆஸ்தான சாமியார்களைப் போற்றிப் புகழும்போதெல்லாம் நட்புக்கு மரியாதை கொடுத்துப் பேசாமல் இருக்கும் நேரங்களும் உண்டு. ஒரு பிரபல சாமியார் சுவற்றில் இருக்கும் உலகப்படத்தைத் தொட்டதும், எதிரில் இருந்த பக்தை அதே நொடியில் அந்த ஊருக்குப் போய்ச் சேர்ந்துட்டாங்களாம். அச்சச்சோ.... அப்ப அந்தம்மா கொண்டுவந்த லக்கேஜ்? அதுவும் மாயமா நாடுவிட்டு நாடு போயிடுச்சா? இன்னொரு சாமியாருக்கு மக்கள்ஸ் சேந்து கட் அவுட் கலியாணமெல்லாம் பண்ணி வைக்கிறாங்கப்பா! அதுவும் வெளிநாடுகளில்! இன்னொரு அம்மா, தன்னோட செருப்பை ஊருரா அனுப்புதாம். அதுக்குப் பாதபூஜை செய்யறாங்களாம் விசுவாசிகள். போதுண்டா 'சாமி'! எனக்கு என்ன ஆச்சரியமுன்னா..... இவ்வளவு நல்ல பெரிய படிப்பு படிச்சவுங்க கூட எப்படி இதையெல்லாம் நம்பறாங்க!!!!

இன்னும் சிலர் 'ஸோ அண்ட் ஸோ வுக்கு ஸோ அண்ட் ஸோ சாமி ப்ரத்யக்ஷம்னு சொல்லும்போது..................சாமிக்கு வேற வேலையே இல்லையா? கூப்ட்டவுடன் ஓடிவந்து நிப்பானாக்கும்? போங்கடா..............

சாதாரணமா ரத்தமும் சதையுமா இருக்கும் மனுசர்களை எப்படித்தான் சாமி லெவலுக்குக் கொண்டு போறாங்களோன்னு எரிச்சல் மண்டுவதும் உண்டு. மனுசனா இருக்கறவனுக்கு உள்ள எல்லா விஷயங்களும் உபாதைகளும் மகிழ்ச்சிகளும் இந்த 'அவதாரங்களுக்கும்' இருக்கும்தானே? இவுங்க தலையில் எல்லாம் இல்லாத பெருமைகள் ஏற்றி வச்சு உச்சாணிக் கொம்பில் வச்சதும் சாதாரண மக்கள்ஸ்தானே? இவுங்க போற்றப் போற்ற 'அட! நமக்கெல்லாம் இவ்வளவு பவரா இருக்கு? அப்ப நாந்தான் சாமி!' ன்னு ஊருக்கு உபதேசம் எடுத்திவிட ஆரம்பிச்சுடறாங்க.


சிலபல சமயங்களில் சிலபல சாமியார்களின் 'லீலைகள்' அம்பலத்துக்கு வரும்போது. 'ஆஹா.... ஆப்ட்டுக்கிட்டான்யா. நான் அப்பவே நினைச்சேன். இதுமாதிரி ஏதாவது நடக்கும். இந்த ஆட்களின் குட்டு வெளியே வரும்' னு நினைச்சுக்குவேன். சரியா ஊகிச்சுருக்கோமுன்னு ஒரு பெருமிதம் கலந்த மகிழ்ச்சி மனசுக்குள்ளே வரும். என் அல்பத்தனத்தை நானே நொந்துக்கிட்டாலும் அல்ப மகிழ்ச்சி அடைஞ்சதென்னவோ உண்மை.

அனந்தபத்மநாபன் முன்னே நிக்கும்போதெல்லாம் 'எப்படிடா உனக்கு இப்படி ஒரு விட்டேத்தியான மனசு?'ன்னு நினைப்பேன். யாரோ எக்கேடாவது கெட்டுப்போங்க. எனக்குத் தூங்கணும்னு மனுசர் நிக்கும் பக்கம்கூடத் திரும்பிப் படுக்காமல் அண்ணாந்து ஆகாசத்தைப்பார்த்த நிலையில் ரொம்ப அலட்சியமா வலதுகையை நீட்டி கீழே இருக்கும் சிவலிங்கத்தைத் தொட முயற்சிப்பதைப்போல ஒரு ஸ்டைல்.

பட்டர்கள் அநியாயம் இந்தக் கோவிலில் 'அவ்வளவாக' இல்லைன்னாலும் தப்பித் தவறிக் கண்ணில் படும் காட்சிகள் கோபத்தை வரவழைக்கும். படுத்துருக்கறவன் 'சட்'னு எழுந்து உக்காந்து 'டேய் என்னடா பண்றீங்க?'ன்னு கேக்கமாட்டானான்னு ஏங்குவேன்.

ஆனா ஒன்னு, சாமியே ஆனாலும் இப்படி உயிரோடு எழுந்து வந்துட்டான்னா................ நான் நம்பவே மாட்டேன்.

என் சாமி, வெறும் கல்லா இருக்கணும். நான் என்ன சொன்னாலும் கேட்டுக்கணுமே தவிர திருப்பி எதிர்க் கேள்வி கேக்கப்பிடாது...ஆமாம்.

அடையார் அனந்தபத்மநாபன் கோவிலில் போனவாரம் நடந்து முடிந்த ப்ரம்மோத்சவத்தில் இருந்து சில காட்சிகள் இனி.




எனக்கு மட்டும் அனந்தசயனம் பிடிக்காதா, என்ன? இன்றைக்குப் பிள்ளையாரும் மூலவர் வேஷத்தில்!


நவநீத கிருஷ்ணன் வெண்ணெய்க் குடத்துடன் புஷ்பப் பல்லக்கில்

விழாவின் கடைசி நாள் நிகழ்ச்சியில் கத்ரி கோபால்நாத் ஸாக்ஸஃபோன், கன்யாகுமரி வயலினுடன்!



PINகுறிப்பு: 'சாமி'யாரைப் பற்றிச் சொன்னது ப்ளொக் ஸ்பாட்டுக்குப் பிடிக்கலை போல! பதிவு எதையும் எடிட் பண்ண முடியலை. எர்ரர்ன்னு சொல்லுது:(